OSTEOKONDRİTİS DİSSEKANS(OKD)

Eklem içerisinde kıkırdak doku ile altında küçük bir kemik dokusu ile beraber eklemden ayrılmasına denir. Gençlerde ve spor ile uğraşanlarda daha sık görülmektedir.En sık olarak 15-20 yaş arası genç yaşlarda görülür. Genellikle tek taraflıdır. OKD’yi juvenil ve yetişkin tipi olarak 2’ ye ayrılır.Bu ayrımın prognoz tayininde önemli rolü bulunmaktadır. Juvenil tipte OKD’nin kendiliğinden iyileşme ihtimali yüksektir. Ancak büyüme plağı kapanmasına rağmen devam eden lezyonlar artık yetişkin tip OKD sayılmaktadır. Osteokondritis dissekans nedeni iskemik ve travmatik olmak üzere iki ayrı teoriyle açıklanmaktadır.

MRG’de ayrılma bulgusu yok ise, konservatif tedavi yapılabilir . Non-steroid anti-inflamatuar ilaçlar ile semptomatik tedavi ve sıçramalı/darbeli sportif aktivitelerden kaçınmak çoğu olguda yeterli olur.

Osteokondritis dissekansın cerrahi tedavisinde bir çok farklı yöntem tarif edilmiştir. Ayrılmamış (Evre 1-2) lezyonlarda 6 ay-1 yıllık konservatif tedaviye cevap vermeyen ve semptomatik olan olgularda cerrahi tedavi endikedir. Bu olgularda amaç, vaskülariteyi artırıp iyileşmeyi uyarmaktır. Bunun için antegrad veya retrograd perforasyon teknikleri uygulanır. İnstabil (Evre 3) veya ayrılmış lezyonlarda amaçlar, eklem konturunu sağlamak, hyalen kıkırdağı korumak ve parçanın ana kemiğe kaynamasını sağlamaktır. Bunun için çeşitli internal tespit yöntemleri ile birlikte kemik greftlemesi kullanılabilir. Lezyon serbest cisim haline gelmiş ve tespiti mümkün değilse (Evre 4) , kıkırdak rekonstrüksiyonu yöntemlerinden birisi tercih edilmelidir.