Omuz eklemi, humerus, skapula ve klavikula adlı üç ana kemik birleşimi ile oluşur. Omuz anatomisinde akromiyoklaviküler, sternoklaviküler ve glenohumeral 3 ayrı eklem vardır. 

Üç ana kemik omuzda 90 derecelik bir açı oluşturur. Bu kemikler şunları içerir:

Humerus – Kolun en büyük kemiği, skapula ve klavikulaya bağlanır. Kemiğin başı, top gibi bir tasarıma sahiptir ve kürek kemiği (glenoid) ile top ve soket eklemi oluşturur.

Skapula – Vücudun önündeki köprücük kemiğine bağlanan yassı üçgen bir kemiktir.

Klavikula – Köprücük kemiği olarak da bilinirse, omzun önü boyunca uzanır ve omzun hareketini dengeler

Üç ana kemik ve sternum, göğüs kemiği, üç eklem oluşturur. Bu eklemler şunları içerir:

*Akromiyoklaviküler (AC) eklem – Köprücük kemiği ile kürek kemiği arasındaki eklem. AC eklemi omzun en yüksek kısmını oluşturur ve kaldırma yeteneği sağlar.

*Sternoklaviküler eklem – Eklem göğsün ortasına yerleştirilmiştir ve klaviküllerin hareketine izin verir.

*Glenohumeral eklem – Kürek kemiği ve humerus tarafından oluşturulan omurga ana bilya ve soket eklemi, kolun içeri ve dışarı, yukarı ve aşağı dönüp hareket etmesini sağlar.

Omuz anatomisi ayrıca omuz eklemini yastıklayan, bağlayan ve bağlayan kıkırdak, bağlar, tendonlar ve kasları içerir.

*Rotator kaslar – çeşitli hareketleri sağlayan omzu çevreleyen kas ve tendon topluluğu.

*Bursa – Rotator manşetin tendonlarını koruyan ve yayan küçük bir sıvı kesesi.

*Labrum – Humerus için fincan benzeri bir ortam oluşturan bir kıkırdak manşeti. Labrum, omuzun çıkmasını önleyen bilya ve soket eklemi için stabilite sağlar.